استفراغ در کودکان ونوزادان

استفراغ:

استفراغ یعنی پرتاب پر قدرت محتویات معده که قبل ازآن حالت تهوع و افزایش بزاق وجود دارد .

یک پروسه هماهنگ رفلکسی از :

1- اتونی معده ( بجز در استنوز پیلور )

2- ریلاکسیشن اسفنگتر GE.

3-افزایش فشار اینترا گاستریک(ابدومینال) دراثرانقباضات دیواره شکم.

علل استفراغ :

– علل GI – علل غیرGI

مرکز استفراغ در مدولا درکف بطن 4 قرار دارد. این مرکزدرعلل GI توسط اعصاب افران احشائی مستقیماّ تحریک می شود

ودرعلل غیر GI به طورغیرمستقیم ازطریق chemoreceptor trigger zone و مراکز CNS بالاتر تحریک می شود.

رگورژیتاسیون:(GER، Chalasia، یا Spitting up)

استفراغ نیست بلکه یک پرتاب بدون قدرت محتویات معده بعد از شل شدن اسفنگترGE بدون حالت تهوّع، رنگ پریدگی و تعریق.

Cyclic Vomiting (استفراغ دوره ای)

یک سندروم با حملات متعدّد استفراغ (حدود year/12) با فواصل نرمال.
شروع بین 5-3 سال.
مدّت حملات 3-2 روز همراه با 4≤ حمله در ساعت.
با پیش علائم تهوّع، لتارژی، سردرد یا تب.

فرم ایدیوپاتیک می تواند: میگرن شکمی، تغییر موتیلیتی روده و یا موتاسیون در D.N.A میتوکندریال باشد.

تشخیص های افتراقی:

– آنومالی های GI – اختلالات CNS. – نفرولیتیازیس. – کوله لیتیازیس.

– هیدرونفروز. – اختلالات متابولیک و اندوکرین. – آپاندیسیت مزمن.

– بیماری های التهابی روده.

تشخیص:

بر مبنای شرح حال دقیق، معاینه ی فیزیکی، آندوسکوپی، رادیوگرافی، M.R.I مغز و سونوگرافی.

درمان:

هیدریشن و ondansetron و پیشگیری در مورد میگرن و درمان بیماری زمینه ای.

شایع ترین علت استفراغ غیر صفراوی در شیر خواران می باشد.

شیوع : 1000/ 3.

نسبت (دختر/اولین پسر) : 4/ 1.

اگر مادر مبتلا باشد 20% پسرها و 10% دخترهایش احتمال مبتلا شدن دارند.

اتیولوژی: نامشخص ولی فاکتورهایی مثل عصب گیری غیر نرمال ماهیچه، افزایش- سطح سرمی پروستا گلاندین ها، کاهش- سطوح نیتریک اکسید سینتاز پیلور، هایپرگاسترینمیا و همراهی در بعضی از- سندروم ها.

داروها: اریترومایسین و پروستاگلاندین های وریدی.

درمان: مایع درمانی و اصلاح آلکالوز-

متابولیک با سرم قندی 10-5% درسالین 0.9%-0.45% و mEq/L K50-30.

درمان جراحی:Ramstedt Pyloromyotomy

Gastroesophageal Reflux Disease(GERD)

شایع ترین اختلال مری در تمام سنین در بچه هاست.

– در شیرخواران در چند ماه اول زندگی علائم با peak در چهار ماهگی شروع می شوند.

بهبودی در اغلب موارد تا 12 ماهگی و تقریبا در تمام موارد در 24 ماهگی.

– در بچه های بزرگ تر علائم بصورت رفت و برگشتی و مزمن و بهبودی بطور کامل تا 2/1 موارد دیده می شود.

استعداد ژنتیک بصورت اوتوزوم غالب دیده می شود.

علائم کلینیکی:

رگورژیتاسیون بخصوص بعد از غذا، علائم ازوفاژیت، تظاهرات تنفسی و اوتولارنگولوژیک (آپنه ی انسدادی، استریدور، سرفه ی مزمن، پنومونی ریکارنت، سیانوز دوره ای، گرفتگی و خستگی صدا، فارنژیت، سینوزیت، اتیت مدیا، آستم مزمن و مقاوم به درمان با تشدید علائم در شب در 50% موارد)

فاکتورهای تعیین کننده ی علایم در مری:

مدت تماس مری، سوزانندگی ماده ی رفلاکس شده، مستعد بودن مری به تخریب و آسیب، وجود ازوفاژیت مزمن، افزایش فشار داخل شکمی (زور زدن، چاقی، افزایش تلاش تنفسی، افزایش حرکات، پوزیشن، غذابا حجم زیاد و یا مصرف غذای هیپر اسمولار)

تشخیص:

1- شرح حال و معاینه ی فیزیکی دقیق ( با پرسش نامه ی مخصوص)

2- مطالعه ی رادیو گرافیک با باریم.

3- PH متری.

4- آندوسکوپی.

….

نویسنده : دکتر ثمین شرفیان